Landelijk bestuur: terugblik op anderhalf jaar bestuurslid PR

In de nadagen van mijn Lovah-bestuursdagen ben ik in de gelegenheid om bijna anderhalf jaar bestuur te laten bezinken.

Bijna 2 jaar geleden begon mijn Lovah-avontuur, toen ik een video instuurde naar de Werkgroep Europese Samenwerking (WES) om toegelaten te worden tot het WONCA-congres. Samen met tientallen anderen won ik het begeerde toegangsticket en begon mijn kennismaking met de WES.

Voorafgaand aan onze reis naar London, waar simultaan de RCGP en Wonca gehouden werden, was er een voorbereidingsbijeenkomst. Deze vond plaats in ons vertrouwde Schola Medica gebouw. Alle WONCA-deelnemers kregen een functie toebedeeld tijdens het conges. Het lot bepaalde dat ik een zekere aantrekkingskracht tot de PR-crew voelde en me daarbij aansloot.

Met onze PR-crew besloten we om WONCA op de kaart te zetten voor onze AIOS en AIOTHOS. Tijdens de gehele reis en het congres hebben we verschillende mensen geinterviewd, talloze filmpjes gemaakt en nog een veelvoud aan foto’s. Daarnaast hadden we diverse wedstrijdjes om een felbegeerd ticket voor de Dutch Party te winnen. Onze deelnemers hebben gedanst, gezongen en keihard naar onze mascotte -Willy- gezocht. Alles voor het gouden Dutch Party ticket!

Gaandeweg het congres raakte ik aan de praat met een van de Lovah Landelijk bestuursleden. Gezien mijn enthousiasme voor het PR-vak, opperde dit anonieme bestuurslid of ik had overwogen om in een landelijk bestuur plaats te nemen. Hoewel ik in meerdere commissies en in een lokaal bestuur actief was geweest, leek dit mij een grote stap. Was ik wel klaar om op landelijk niveau 2500 AIOS te vertegenwoordigen?

Ik besloot even de tijd te nemen en het aanbod te overdenken. Nadat ik een gesprek had gevoerd met de scheidend PR van Lovah Landelijk, besloot ik aan te schuiven bij een van de BVs (jargon voor: bestuursvergadering, en niet: besloten vennootschap). Na twee BVs begon het een beetje te kriebelen.

Deelnemen aan het Lovah bestuur betekende inderdaad je collega’s op landelijk niveau vertegenwoordigen als ook de mogelijkheid om de Twentse stem te laten horen. Daarnaast bood het bestuurschap een kans om op een macroniveau naar de huisartsopleiding te kijken en mee te praten over de zorgtransitie. Kortom, ik besloot de stoute hoge hakjes aan te trekken en te solliciteren.

Tijdens de ledenraad van 2022 was het dan zover. Ik werd ingehamerd als PR, samen met mijn lieftallige collega Floyd v/d G. Na het lezen van het inwerkdocument volgden in een razend tempo nog meer BVs, de opstart van het Lovah-congres en vele netwerkgelegenheden. Ik noem het netwerkgelegenheden, omdat bijeenkomsten zo passief klinken. Tijdens alle bijeenkomsten raakte ik namelijk met verschillende professionals aan de praat, die mij telkens weer een stukje van de complexiteit van het Nederlands zorgstelsel uitlegden. Daarnaast kreeg ik een inkijk in hoe de bestuurswereld werkt.

Besturen is daadwerkelijk een vak apart en gaat vaak niet over een nacht ijs. Gelukkig voor mij zat ik in een bestuurspositie waar je zowel snelle besluiten moet nemen en handelen als ook de wat consciëntieuze besluitvorming meemaakt, passend bij mijn twee conflicterende karaktertrekjes.

Het afgelopen anderhalf jaar overzag ik de social media en implementeerde ik een nieuwe Lovah-huisstijl. Ik overzag twee congrescommissies en had het geluk om meermaals mee te mogen op allerlei coole congressen, georganiseerd door onze eigen werkgroep Europese Samenwerking. Voor impressies van betreffende congressen verwijs ik jullie uiteraard door naar onze socials.

Daarnaast raakte ik in mijn eigen regio betrokken bij de oprichting van een Lovah Twente activiteitencommissie, die de ambitie heeft uitgesproken om een zelfstandige afdeling te worden. Needless to say, ben ik trots op de dames die onze Twentse AC blijven trekken. Go Tukkers!

Tenslotte, als Lovah bestuurslid heb ik de eer gehad om mijn stem te laten horen op een groot podium. Ik heb het genoegen gehad om samen te werken aan landelijke campagnes met de collega’s van de Huisartsopleiding Nederland en The Next Level dokter. Verder heb ik mijn bescheiden input geleverd voor allerlei mooie Lovah-publicaties en stakeholder-documenten.

Terugkijkend op dit Lovah-avontuur besef ik me hoeveel wij als bestuur en als vereniging voor elkaar hebben gekregen. Wat mij betreft hebben we als Lovah dan ook echt recht gedaan aan het gezegde: alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.

Thank you for the Lovah-love!

Peace out, jullie PR